Rustig vaarwater

En toen was de vakantie alweer voorbij. De maand augustus was een erg leuke maand en is omgevlogen. Ik heb veel ondernomen met de kinderen en veel feestjes gehad. Ondanks dat ik niet echt op vakantie ben geweest heb ik wel echt vakantie "gevierd". Het was dan ook lang geleden dat ik zo'n gezellige zomer heb gehad met vrienden en familie. Ondanks die heerlijke periode merkte ik, dat ik ook wel weer toe was aan de structuur van het dagelijkse leven. Ik leefde, maar werd ook geleefd. Het vroege opstaan, het super schone huis, de structuur, eigenlijk alles wat mij geholpen heeft uit die nare situatie te komen heb ik een beetje laten lopen tijdens de vakantie. Ik ergerde me er soms wel aan maar kon het enigszins van me af zetten. Veel was ik toch niet thuis. De laatste dagen voordat Alessio weer naar school moest kwamen de kriebels echter weer echt. Ik heb de zondag nog tot 00.30u rondgerend om op te ruimen en te poetsen. En nog was er heel veel niet af. De ergernis was weer terug en daar was ik blij om. Dus weer een paar dagen door pezen om ook dat weer netjes te krijgen. Het sporten begint weer, de twins gaan alle kanten uit, de vriendjes willen weer afspreken, dus druk, druk, druk. Thuis heb ik dan nu gewoon even rust nodig en wil ik graag alles netjes hebben, anders komt de chaoot in mij naar boven.

Buiten het huis, wat wel een hels karwei is om op orde te houden, is ook de rest allemaal rustig. Mijn emoties zijn wat bedaard, op het werk vind ik steeds meer en meer mijn weg en er is ruimte voor familie, vrienden en afspraakjes. Er is structuur voor de kinderen waar ze erg veel baat bij hebben en alle rekeningen kunnen nog steeds betaald worden. Op het moment dat er zo'n bom ontploft als bij mij gebeurde, dan komt er zoveel op je af... Echt één grote chaos. Nou ben ik het wel gewend om met chaos en druk om te gaan, maar dit was toch echt anders. Ik heb echt even tijd nodig gehad om alles weer op de rit te krijgen. Maarja, wat is even. Het heeft me alsnog maanden gekost en er is nog genoeg te regelen. Ik moet het huis nog officieel overnemen en we moeten nog officieel gaan scheiden. Ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat anderen er maanden zo niet jaren over doen om hier echt goed uit te komen. Zowel emotioneel als ook qua geregel met scheiden, huizen en kinderen. Wat dat betreft is het wel super fijn dat mijn ex en ik tot dusver behoorlijk op één lijn zitten en nog gewoon met elkaar door één deur kunnen. Al helemaal nu we allebei zoveel afgevallen zijn :p Aan de andere kant hoor ik van iedereen dat ik er heel snel doorheen ga en dat ik het heel snel een plaats heb gegeven allemaal. Misschien was het intense verdriet en de emoties aan het begin wel even nodig om het wat sneller te verwerken. Hopelijk komt er niet nog iets met terugwerkende kracht. Enfin, verder met de rust...

Nu was ik van de week klaar met poetsen en het was al laat op de avond dus ik had geen zin meer om nog iets te doen. Ik heb me een drankje ingeschonken en ben even op de bank geploft voordat ik naar bed ging. Ik had een serie aangezet en die gepauzeerd voordat hij begon omdat ik tegelijkertijd aan het appen was en er toch niks van meekreeg. Langzaam dwaalde mijn gedachten af. Ik keek om me heen en voelde een leegte. De chaos was weg. De chaos in mijn hoofd, de chaos in mijn huis, de chaos voor de kinderen. Ik zat daar te zitten met mijn drankje en mijn telefoon en er was rust. Het leek wel of ik op een piratenschip had gezeten. Van een muitende metgezel die op een andere boot was gestapt belandde ik in een gigantische storm die ik overwon en waar ik mijn boot en bemanning uit heb kunnen loodsen. Daarna heb ik een flink feestje gehad en nu werd ik langzaam wakker. Ik keek over de zee die er lekker rustig bij lag met af en toe nog een golfje waarover mijn boot rustig dobberde. Opeens besef je dat je je op rustig vaarwater begeeft en vraagt je dan af wat nu?

In die storm heb ik mezelf tot het uiterste gedreven om hem te overwinnen. Tijdens de vakantie heb ik alle touwtjes laten vieren en genoten. En nu is het tijd om te gaan bepalen hoe we verder gaan. Trek ik de broekriem weer volledig aan? Ga ik weer proberen tot het uiterste te gaan, want ik voelde me wel heel goed op dat moment? Of laat ik die broeksriem iets wijder? Op dit moment denk ik dat ik toch voor dat eerste ga kiezen. Nog even een tijdje flink doorbijten totdat alles echt op orde is. Er moeten nog wat dingen in huis gestructureerd en afgemaakt worden. De tuin moet nog afgemaakt worden en een parkeerplaats achterom moet nog gedaan worden. Tot slot moet de overkapping gestukadoord worden. Dan is dat echt afgerond. Tegelijkertijd wil ik het huis en mezelf tip top in orde hebben, want dat is het begin van mijn rust en herstel geweest en daar voel ik me echt goed bij. Alles wat ik nu nog afval, waar ik een beter ritme in krijg of wat gewoon beter wordt is mooi meegenomen maar zoals de situatie nu is, ben ik tevreden. Minder neem ik geen genoegen meer mee. Ik denk dus in het zadel hijs en weer naar een wat wildere zee tegemoet ga om mezelf te blijven uitdagen.

Alle reacties op mijn blogs worden naar mijn mail gestuurd en zijn volledig anoniem.
Wil je openbaar reageren? Doe dat dan via onderstaande facebookpagina.