Meer begrip en onbegrip

Nu ik een tijdje alleen ben geweest moet ik constateren dat ik veel meer respect heb gekregen voor alles wat mijn ex-vrouw deed in en om het huis. In mijn blog waardering ben ik daar wat dieper op ingegaan hoe je dat aan de ander kan tonen. De laatste alinea uit dat stuk was een voorproefje voor dit stuk. Toen mijn ex net uit huis was vertrokken om samen te gaan wonen met haar nieuwe partner was me ieder kruimeltje, elk vlekje en ieder rommelig kastje te veel. Zelfs vieze ramen en vuile was stoorden me. Ik kon dat er op dat moment gewoon niet bij hebben. Ik ben dus als een gek alles gaan poetsen en opruimen. Om 6 uur sochtends stond ik al de ramen te lappen. Slapen kon ik toch niet. Slapen doe ik inmiddels gelukkig wel maar poetsen en opruimen doe ik ook nog steeds als een bezetene, alleen niet meer om 6 uur sochtends.

Ik merk nu dus pas hoeveel werk het echt is, al doe ik wel meer dan dat er voorheen door ons samen gedaan werd. Het huis is dan ook nog nooit zo netjes, schoon en opgeruimd geweest als nu. Er hebben meer dan een paar mensen een traan gelaten om hoe het er nu uitziet, dat hadden ze nooit van mij verwacht. Mij geeft het gewoon de rust die ik nu nodig heb. En hoewel ik mijn draai gevonden heb, wil ik nog steeds dat alles blietz en blank is. Net zo netjes en gestructureerd als mijn werkplek, anders word ik chaotisch. Ik schreef eerder dus dat ik mijn ex meer ben gaan waarderen om wat ze allemaal deed en ook dat ik nu pas begrijp wat die rommel overal met je doet op het moment dat je hoofd vol met stress zit. Ik heb daardoor meer begrip gekregen voor sommige beslissingen en gebeurtenissen. Wel moet ik meteen erbij vermelden dat juist dat ervoor zorgt dat ik andere beslissingen des te minder begrijp en respecteer.

Door alle stress ben ik meer gaan sporten. Sommige dagen kan ik echt niet wachten tot ik weer mijn renschoenen aan kan trekken. Dat moet haast wel het gevoel zijn geweest die mijn ex ook had om te gaan fitnessen. Vandaar dat ze initieel zoveel in de sportschool zat. Geen stress, even geen gedachten en de vooruitgang die je boekt werkt motiverend om door te gaan. Vaak ging ze wel 3 of soms zelfs 4x in de week naar de gym. Soms ergerde ik mij daaraan. Meer dan regelmatig was ze langer dan twee uur weg. Maar met die stress thuis die zij ervaarde wilde ze vast gewoon weg zijn van die situatie. Al wetende dat als je thuis komt de kinderen gedaan moeten worden, je het huishouden moet doen, je nog moet eten en je ergert je waarschijnlijk nu al met de wetenschap dat je man niks in huis gedaan heeft... Daar krijg je natuurlijk geen zin van om naar huis te gaan. Dat laatste is wel een puntje trouwens. 

Als je in die situatie zit, probeer ook het goede van de ander te zien. Want ik deed wel van alles in huis maar dat werd niet meer gezien. Had ik gekookt en de vaat gedaan, dan had ik niet gestofzuigd. Had ik opgeruimd dan had ik niet gekookt, etc. Ik kon het ook niet meer goed doen door de negatieve spiraal van mijn ex. Dus zit je niet lekker in je relatie denk vooral aan alle positieve dingen en probeer jezelf uit die negatieve spiraal te trekken. Begin eens met iedere dag 5 dingen te benoemen die je fijn vond aan de ander die dag.

Maar als mijn ex dus met dat gevoel van stress thuis in de sportschool zat en er is dan iemand met wie je het heel goed kunt vinden en die je je zorgen even doet vergeten, dan is dat natuurlijk extra leuk, maar daar ga ik zo verder op in. Dit is nu wel zo'n punt die ik niet begrijp, juist omdat ik haar gevoel beter begrijp. Ik denk dan; hey, je merkt dus dat je iemand leuk begint te vinden en zegt daar niks over... Je probeert het ook absoluut niet te vermijden zodat het niet meer dan alleen leuk wordt. En dat soort momenten zijn er héél veel geweest in de periode dat zij eigenlijk al klaar was met onze relatie en/of zelfs al verliefd was. Ik heb in Februari alle rekeningen omgezet. wekenlang instanties moeten bellen om vanalles om te zetten wat niet altijd even makkelijk blijkt te zijn. Alle verzekeringen opnieuw afgesloten en we hebben zelfs een nieuwe auto - inclusief lening - gekocht. HALLO!!! Is dat niet een moment dat je dan zegt; Uhhhh dat kunnen we misschien beter niet doen, want... We gaan nog prima met elkaar om, maar over dat soort dingen wordt ik nog steeds heel boos. Als je dan al niks zegt tijdens het dagelijkse leven, dan toch zeker wel op zo'n moment?

Dan terugkomend op het feit dat als je stress ervaart het fijn is als je weg bent uit die situatie en afleiding hebt. Je ervaart het fijne gevoel van die afleiding dan ook extra intens merk ik. Ik snap dus wel dat je iemand dan opeens leuk gaat vinden, maar het gaat erom hoe je daar dan vervolgens mee omgaat. In deze periode voel ik me regelmatig eenzaam, al helemaal de eerste paar weken. Inmiddels valt het gelukkig reuze mee. Ik kwam op een gegeven moment in gesprek met andere vrouwen. Weliswaar vriendschappelijk maar ik ervaarde wel hoe goed het je doet als je zoveel stress hebt.  Als je dan gewoon met iemand kunt praten of appen over alle shit of onzin uit kunt kramen. Aangezien ik geen aandacht schonk aan mijn vrouw destijds en zij zich waarschijnlijk ook door mij in de steek gelaten voelde in het huishouden kan ik me goed voorstellen dat zij zich ook eenzaam heeft gevoeld, ondanks dat ze in een relatie zat. Ik kan ook goed begrijpen dat het contact met haar huidige partner daardoor extra goed voelde.  

Maar ook in deze situatie snap ik het weer niet meer, omdat ik nu begrijp hoe dat heeft gevoeld. Je zit wel in een relatie, dus als je dan merkt dat dat contact zó goed voelt dan ga je toch íets doen... Het is meer dan respectloos er op de manier mee om te gaan zoals hun dat gedaan hebben. Als je dan door die keuzes verliefd wordt, dan "overkomt" die verliefdheid je niet. Dat is dan een gevolg van de eerdere keuzes die je gemaakt hebt en die je bewust genomen hebt. Als je dan ook nog meer dan een maand nadat je smoorverliefd bent pas aan de bel trekt bij je partner is dat veel te laat en ben je dus oneerlijk en ontrouw geweest in je relatie. Ik heb er geen ander woord voor dan vreemdgaan.

Dus hoewel ik mijn ex op veel vlakken beter ben gaan begrijpen, meer ben gaan waarderen voor wat ze wél deed en dat ook meer ben gaan respecteren, heb ik des te minder respect voor haar beslissingen. Dat maakt, nog steeds, veel emoties los. Tegenwoordig vooral boosheid. Ik zal later nog een blog schrijven hoe ik ermee omga. Want ondanks alles wat gebeurd is ga ik nog steeds samen met mijn ex door één deur en hebben we normaal contact met elkaar. Haar moeder past bij mij in huis op de kinderen, óók in haar week met de kinderen. We gaan samen naar het consultatiebureau, samen naar ouderavonden, samen naar de dokter etc. En zeker vanwege de kinderen denk ik dat dat ook de beste keuze is. Dus als je in zo'n situatie zit en het is enigszins mogelijk, zet je trots opzij en ga vriendschappelijk met elkaar om.

Alle reacties op mijn blogs worden naar mijn mail gestuurd en zijn volledig anoniem.
Wil je openbaar reageren? Doe dat dan via onderstaande facebookpagina.