Ik ga op reis en neem mee? Mijn moeder en 3 kinderen

Vaak heb ik deze blog verwijderd en weer herschreven, ik weet namelijk niet precies wat ik nu wil zeggen. Wil ik jullie meenemen op mijn vakantie of jullie vertellen hoe dat gaat als ouder met een tweeling van twee, een gevoelige pre-puber en een moeder die al enigszins op leeftijd is. Ik heb gekozen voor dat laatste perspectief. We hebben een super leuke reis gehad. Weliswaar te warm en erg vermoeiend maar wel heel leuk. Het samenzijn had zijn leuke kanten maar ook zijn mindere kanten en zonder mijn moeder had ik het nooit gered de eerste keer alleen. Dus bedankt daarvoor mam! Over een paar jaar doen we het nog eens als de kids wat zelfstandiger zijn en wij ook lekker kunnen genieten. Ergens in een All-Inclusive hotel in Turkije ofzo. Ik denk ook niet dat ik zo'n reis nog eens maak nu de kinderen nog zo jong zijn. Dat is niet leuk voor hen, maar ook niet voor mij en in dit geval ook niet voor mijn moeder. In plaats van jullie mee te nemen op de reis op zich zal ik dus deze blog schrijven zoals ik denk dat de kinderen het gedaan hebben en waarom ik deze reis niet nog eens hetzelfde zou doen.

Als eerste stel ik jullie mijn kinderen even wat verder voor. Alessio (9) heb ik al wat vaker over geschreven. Hij is een erg lieve en behulpzame jongen, maar ook héél erg gevoelig. Dat maakt het soms lastig. Zeker met zijn broertjes waar hij mij vaker toch echt even mee moet helpen. Als hij dan iets niet goed doet, of moet helpen als hij zelf ergens mee bezig is, dan kan hij dramatisch reageren. Desalniettemin helpt hij wel heel veel, iets dat soms nog weleens vergeten wordt. Ook door mijzelf overigens. Daarbij is hij ook nog maar 9 hè. Ondanks dat zijn broertjes 7 jaar jonger zijn, maakt hij toch erg veel ruzie met ze. En dan vooral met Emilio. Emilio is dan ook nergens van onder de indruk, zeker niet van zijn oudere broer. Als die hem een duwtje geeft, springt hij er gewoon vol bovenop.

Emilio, de grootste van de tweeling, is dan ook een echte bouwvakker. Voor niemand bang en slaat gewoon zijn grote broer als hij het ergens niet mee eens is. Hij is altijd vuil, weet altijd rotzooi te maken en onzin uit te halen. Soms hilarisch en soms kun je achter het behang plakken. Zodra hij moe wordt of in de gaten heeft dat we weggaan, gaat hij nog een versnelling hoger in baldadigheid. Tel dus maar 20 minuten extra als je weg wilt gaan, want Emilio vind wel iets om ervoor te zorgen dat je vertraging oploopt. Je legt bijvoorbeeld de tas met spullen voor het strand klaar bij de deur en doet Livio even zijn schoentjes aan. Je draait je om en ja hoor, Emilio heeft de strandtas helemaal omgekiept. Papa dat opruimen en de jongens hebben zich de schoenen maar weer uitgetrokken want papa is weer bezig met iets en dat duurt ons te lang. Maar als iemand pijn heeft, is Emilio ook de eerste die je een knuffel komt geven en een dikke smak geeft. Daarnaast moelt hij de hele dag door over vanalles en nog wat en zingt de liedjes die hij kent uit volle borst mee. Hij moet minstens als beste te horen zijn. En als hij huilt, wat hij niet heel vaak doet, dan moet het hele dorp het ook kunnen horen. Mijn Italiaanse familie heeft hem de bijnaam  De Hollander" gegeven

Als laatste hebben we Livio. Een kleine slimmerik met vaak wat autistische trekjes. Hij kan helemaal verdwalen in dingen die hij interessant vind. Zo heeft hij een avond zeker 30 minuten geprobeerd de gordels van zijn kinderstoeltje zelf dicht te maken, toen ik de auto aan het stofzuigen was. De dag erna wilde hij dat in de auto weer proberen, maar daar ga je natuurlijk geen uur op wachten. Drama toen ik het na 2 minuten wachten zelf heb gedaan. Schreeuwen, gillen, huilen. Minimaal 10 minuten lang. Dat is niet grappig als je met 5 man in de auto zit kan ik je zeggen. Livio is nou eenmaal een mannetje met heel veel temperament. Op zo'n moment is dat dan ook goed te merken. Aangezien niks meer in structuur zat op vakantie had hij bijna dagelijks wel een enorme driftbui waarbij hij op de grond gaat liggen spartelen en alles bij elkaar schreeuwt. Zo lief als hij normaal is, zo erg kan hij ook driftig worden. Maar verder is hij wel heel vrolijk, zingt de hele dag liedjes en speelt er rustig op los. Regelmatig als Emilio wat afpakt of zijn net gebouwde toren omgooit, dan zoekt hij zich gewoon wat anders of bouwt weer een nieuwe toren. Tenzij het hem even niet uitkomt, dan komt dat temperament naar voren en vliegt hij Emilio meteen om de nek. Dan maken ze ook echte ruzie, best hilarisch eigenlijk. Ik wacht ook vaak tot er eentje gewonnen heeft voor ik me ermee bemoei, hahaha. 

Zoals gezegd in mijn vorige blog is de reis dus prima verlopen. In de auto waren alle kinderen bijna altijd lief en hebben we samen vooral veel juf Roos liedjes gezongen. Helikopter kan ik inmiddels dromen (en de kinderen ook). Het verre reizen was dan ook echt geen probleem. Het enige probleem dat ik had tijdens de reis, is dat ik graag mijn auto enigszins netjes houd. Mijn moeder daarentegen gaf de kinderen alles in de autostoeltjes, iets dat bij mij normaal niet gebeurd. En met Emilio weet je dan zeker dat er vanalles door de auto en over de stoeltjes en overige bekleding gaat. Maar goed, je bent samen op vakantie, dus iedereen moet zich ergens een beetje aanpassen. Ook het lange rijden in de extreme hitte was toch vermoeiender dan normaal. En naar het strand gaan was ook een hele onderneming. En buiten dat, DAT ZAND!!!! Ik heb volgens mij zeker 3x de auto helemaal gezogen in de brandende zon om zoveel mogelijk van dat ellendige zand eruit te krijgen. Ik denk ook dat ik de auto even professioneel laat reinigen als mijn ex terug is van vakantie. Of ik koop zelf een soort tapijtreiniger die je ook voor de auto kunt gebruiken, aangezien mijn bankstel ook onder de vlekken zit. 

Alessio heeft het eigenlijk heel erg goed gedaan op vakantie. Af en toe maakte hij onnodig ruzie in de auto  en hij kan een confrontatie moeilijk uit de weg gaan. Dus vaak had hij ruzie met zijn broertjes (vooral met Emilio). Er was ook geen internet of 4g in het huisje, dus het was ook lastig voor hem om zich even af te zonderen. Ook erg jammer voor hem dat hij in de middag niet even kon gamen of youtube kon kijken ofzo. Dat zorgde soms wel even voor verveling. s'Middags is het gewoon te heet om iets te doen dus ben je eigenlijk altijd binnen. Zonder internet is dat voor een kind van 9 echt geen pretje. Wel wilde hij dit keer echt heel veel hebben c.q. kopen. Iemand kreeg iets, dan moest hij dat ook. Maar dan ook echt van die onzin dingen zoals een bluetooth karaoke microfoon of een opblaasbaar dier voor in het water terwijl hij er twee dagen van te voren ook al eentje had gekregen. De dochter van mijn vriendin had die Microfoon op een avond gekocht en liep daarmee midden door de stad te schreeuwen. Ik vond het wel grappig, d'r moeder minder haha. Alessio had dat al snel door en moest dat ding dus ook opeens hebben. Niet dat hij er daarna ooit naar om zou kijken. Hetzelfde met dat opblaasding. Het ging puur om het feit dat zij iets kocht en hij dat dan ook wilt hebben om erbij te horen ofzo. Helaas voor hem doet deze papa daar niet aan mee, ook niet als hij zijn eigen geld ervoor wilt gebruiken. Na 20 minuten een lang gezicht was hij het weer vergeten en heb ik hem de rest van de vakantie er ook niet meer over gehoord. Dus heeft zich al snel 40 euro bespaard. Verder was hij gewoon zichzelf en heeft hij zich prima gedragen. We zijn ook een paar keer samen op pad geweest. Gewoon even met ons tweeën. Dat was erg leuk die quality time. Dat heeft Alessio ook even nodig. Alessio vond het ook heerlijk om 's avonds erop uit te gaan en stadjes te gaan bezoeken. Maar zijn favoriet was toch wel het strand.

Dan komen we bij double trouble. Emilio is de hele vakantie zichzelf gebleven en kon zich op zich goed aanpassen. Maar regelmatig het middagdutje overslaan of/en laat naar bed gaan is niet voor hem weggelegd. Want zoals gezegd gaat Emilio dan een versnelling hoger. Winkels binnen rennen en kleding van de rekken gooien, eten van de tafel gooien als hij geen honger meer heeft, pakjes drinken leegspuiten als hij geen dorst meer heeft, zijn broertjes pesten, noem maar op. Daar heb je echt je handen vol aan. Dat heb je normaal al, dus laat staan als hij vaak moe is. Livio is een ander verhaal. Zodra die moe wordt, wil hij niets meer. Alleen nog maar op de arm gedragen worden. Nonna (oma) gaf daar in het begin erg aan toe en de rest van de vakantie heeft ze dat geweten. Livio wilde alleen maar Nonna en bij voorkeur op de arm. Kreeg hij zijn zinnetje niet, dan lag hij weer op de grond te spartelen en te schreeuwen. Dat was echt niet leuk, niet voor ons, maar al helemaal niet voor mijn moeder. Maar eigenlijk hadden ze gewoon de twee gewoon slaap tekort. Niet in hun eigen bedjes liggend en vaak nog op pad, sloegen ze vaak het middagdutje over, of maar heel kort. Maar in Zuid-Italie begint het leven pas om 20.00 uur. Voor hun normaal toch wel echt bedtijd. Dus geen of weinig slaap in de middag icm laat opblijven. Dat was hetgeen deze vakantie zo lastig en zeer vermoeiend maakte. Ik ben zelf ook iemand die altijd op pad gaat. Ik rij namelijk niet 2000 kilometer om iedere dag aan het strand of zwembad te liggen of in het huisje te blijven. Ik ga naar een ander land om daar kennis te maken met de cultuur, de gastronomie en wil dan ook zoveel mogelijk zien.

Als ik het nog eens over zou moeten doen had ik een jaartje of twee gewacht met deze vakantie. Alleen of samen met een partner is hij prima te doen. Met één kind en een partner was hij ook helemaal prima te doen, zelfs op die leeftijd. Maar een tweeling is toch weer even net iets anders. Je kunt één kind dragen, maar niet allebei. Je kunt één kind uit een winkel houden, maar niet als die ander een andere kant uit rent. Voor mij was het al erg zwaar, maar voor mijn moeder nog veel zwaarder. Mijn vriendin is ook nog een paar daagjes met haar dochter (19) langsgekomen en gelukkig was dat ook een hulp. Maar natuurlijk willen hun ook vakantie vieren en gaan dus echt niet de hele dag op die twee kinderen letten. Ik denk dat een camping waar Alessio gewoon had kunnen spelen (en internet had gehad) en de jongens gewoon smiddags naar bed konden gaan en je het s'avonds buiten je huisjes nog wat met de buren had gekletst een betere keus was geweest. Al met al was het zeker wel een leuke vakantie met gigantisch veel quality time. Maar gemakkelijk was het zeker niet en optimaal ervan kunnen genieten hebben we ook niet gedaan.

Alle reacties op mijn blogs worden naar mijn mail gestuurd en zijn volledig anoniem.
Wil je openbaar reageren? Doe dat dan via onderstaande facebookpagina.