De heenreis

Weet je wat het fijne van ruim en realistisch plannen is? Dat je zonder enige stress richting je doelen kunt werken. Zonder uitzonderlijke of onvoorziene situaties zal je normaliter dan ook je doel behalen volgens planning. Zo ging het ook bij het vertrek. Ik wist precies wat nog moest gebeuren en kon last-minute nog wat wijzigingen doen zonder dat ik daardoor in de stress schoot. Volgens planning zouden we "rond" 20.00uur vertrekken en om 20.34 reden we weg. Totaal geen probleem. Bewust reed ik in het weekend en specifiek rond dat tijdstip. Geen files en zeer weinig vrachtverkeer. De kinderen vonden het schijnbaar spannend en sliepen pas na 23.00 uur. Alessio iets na middernacht pas. De reis was vermoeiender dan gedacht en dus heeft ook mijn moeder een paar keer een stukje gereden zodat ik even snel kon bijtanken, letterlijk en figuurlijk. In de avond en nacht geen bijzonderheden. Ofjah, waarschijnlijk niet. Het kan zijn dat ik geflitst ben toen we Zwitserland binnenreden. Het was donker, regenachtig en er waren wegwerkzaamheden. Er stond een bord 80 (ik reed 90 ongeveer denk ik) en nog kijkend naar dat bord zag ik al een flits. Beetje raar om meteen na een bord al een flitser te plaatsen, beetje lastig om direct 20km langzamer te rijden, dan moet je toch even behoorlijk op de rem trappen. Geluk bij een ongeluk was het slechte weer, daardoor reed ik al langzamer.

s'Ochtends werd het heel snel, heel warm. Daar hadden we geen rekening mee gehouden. Ook nog anderhalf uur omgereden omdat we niet in een file wilden staan in de hitte. Hierdoor hebben we toch wat extra stops gemaakt en kwamen we veel later dan gepland aan in Pisa. Het was bloedheet (40°+) en pas 12.00 uur ongeveer. We zijn even naar de toren en het plein gewandeld en dwars door een markt heen gelopen om vervolgens snel weer richting auto te gaan. We waren moe, het was te warm en ook nog eens druk. De kinderen waren onrustig. Het zweet liep je over het hoofd dus die auto met airco was een verademing. Zo kwamen we wel lekker op tijd aan voor onze eerste twee overnachtingen. Mam wilde met de jongens even snel een kijkje nemen bij de speeltoestellen maar kwam onder de muggenbulten terug. Helaas konden we daar dus geen gebruik van maken. Ook bij de diertjes, we sliepen immers op een soort boerderij, stikte het van de muggen en andere insecten die je lek staken. Dus ook daar hebben we niks aan gehad helaas, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik had ondertussen alle bagage uit de auto gehaald en klaargelegd. Ik kreeg ook nog een kleine rondleiding door de wijnmakerij van de boer en een flesje zelfgemaakte wijn erbij. s'Avonds zijn we in het kleine dorpje even gaan eten en op tijd naar bed gegaan.

De volgende dag stonden we op tijd op zodat we naar Florence konden gaan. We starten op het Michelangelo plein op een heuvel buiten het centrum met uitzicht over de stad. Prachtig! Toevallig stond er een Ferrari naast ons geparkeerd en Alessio mocht ermee op de foto. Hij mocht er zelfs in zitten! Een goed begin dus. Hierna zijn we de stad ingereden en een parkeerplek gezocht. Onderweg kwamen we langs een speeltuintje in een park waar de jongens zich goed geamuseerd hebben. Eenmaal in het centrum was het alweer ruim 38° en niet meer uit te houden. We hebben dus niet heel veel gezien en zijn wederom snel weer terug naar de auto gewandeld. Erg jammer want er is heel veel te zien, maar dit was voor mijn moeder en de kleintjes echt niet te doen. Terug bij de auto stond het kwik al 42°. We zijn nog even naar het stadion van Fiorentina gereden en naar een Lidl voordat we weer naar het huisje gingen. Met de prachtige omgeving en heerlijk frisse auto hebben we dat met een flinke omweg gedaan. Tegen de avond wilden we gaan zwemmen in een riviertje, maar een plek om daar te komen hebben we nooit gevonden, balen!! Vooral voor Alessio die helemaal gek is van zwemmen. Een kijkje op de kaart, leerde ons dat we best dicht bij Volterra waren. Een middeleeuwse stad bekend van de Twilight saga films. De thuishaven van de Volturri. Via een prachtige route door het ruwe heuvelgebied van de Toscane zijn we daar maar heen gereden. Op het plein konden de jongens lekker spelen en mam en ik gezellig op het terras zitten. We hebben nog een wandeling gemaakt om vervolgens weer 2 uur terug te rijden.

Moe maar voldaan stonden we vroeg op en vertrokken richting Napels. Achter Caserta hadden we ons volgende appartement geboekt. Een beetje een vervallen regio die volgens mij vroeger prachtig en levendig moet zijn geweest. Een gigantisch lange, brede en rechte weg over vele kilometers met aan weerszijden vervallen bedrijven, paleisjes van huizen in vervallen staat en andere volledig leegstaande panden waar je de allure van vroeger goed in terug kon zien. Autobedrijven die zo uit een film van een post apocalyptisch Amerika konden komen. Dat zouden ze plat moeten gooien en daar het Las Vegas van Europa moeten bouwen. The Caserta strip. Met alle maffiosi in die regio zal daar vast heel veel animo vanuit "investeerders" voor zijn. Het was even zoeken naar het appartement en vervolgens moesten we nog wachten tot iemand ergens vandaan kwam om de poort te openen. Het appartement was heel ruim, er was airco en nog belangrijker, een zwembad. Alessio en ik zijn even een duik gaan nemen toen mam en de kids gingen slapen. s'Avonds zijn we wat gaan eten en vervolgens met ons allen het zwembad ingedoken.

Ondanks een goede nachtrust waren we toch behoorlijk vermoeid van de reis en vooral ook van de hitte. We besloten dus niet via de Amalfi kust naar Puglia te rijden, zoals gepland, maar gewoon via de snelste route. Dat scheelde ongeveer 3 uur en 4 blikjes Red Bull. Zonder problemen kwamen we aan op het landgoed van mijn oom en mochten we meteen aan tafel aansluiten om verse orecchiette te eten. Een goed begin dus. Een paar honderd meter verder ligt de trulli van mijn vader waar we de rest van de vakantie zouden verblijven. Mijn oom liet even zien waar alles was en maakte weer rechtsomkeer. Nu kon de vakantie echt beginnen. Foto's van Puglia volgen vast in de volgende blog.